Müzeyyen Senar'ı anarak başlayayım. Böyle büyük bir değerin tekrar yetişmesi mümkün müdür dersek bence kesinlikle değildir. Çünkü günümüzde birçok kavram gibi sanat ve sanatçı kavramları da içerikleri ile birlikte yozlaşmıştır.. Müzeyyen Senar ve Safiye Ayla gibi büyük değerlerimizin ölümsüz eserlerinin yanında günümüz "üretimleri" nereye konulabilir emin değilim.

 
Tabi onlara bu temeli oluşturan, geçmişten gelen müzik ve kültür birikimini de unutmamak gerekir. Burada günümüz müziğinin çok değerli şarkıcılarını, bestecilerini elbette ayrı tutuyorum. Bugün hemen her müzik tarzında kaliteli içerikler üreten, üretmek için çaba gösteren değerli isimler var. Ama bunların yanında, çıplak sesiyle iki kelime okumayı bile beceremeyipte popüler kültür tarafından baş tacı edilenlerin sayısı her geçen gün artıyor! Tabi bunda teknolojinin payı da tartışılabilir.

Dolayısıyla geçmiş müziklerimiz içinde dönemini aşarak zamanı alt eden değerli sanatçılarımız saymakla bitmezken, günümüzde işleyiş değiştiği için sanırım ben geçmiş müzikleri tercih ederim. İlk kulak dolgunluklarım doksanlarda oluşmuş olsa da, ben çocukluğumdan beri her döneme ait müzikleri dinliyorum.

Örneğin Erkin Koray - Cemalim, 1974 bence müthiş bir yorumdur:

 
Yine aynı yıl Üç Hürel - Sevenler Ağlarmış hep farklı bir yorum olarak gelmiştir bana. Biraz daha gidersek 1980'den Barış Manço - Gülpembe'yi bugünün çocukları bile elbet duymuşlardır, çünkü zamanını aşanlardan birisi de odur.

Ya da 1990'dan Fikret Kızılok - Bu kalp seni unutur mu? bence unutmaz:

 
Buraya koymakla bitirmek mümkün değil. Cem Karaca, Barış Manço, Zeki Müren, Neşet Ertaş, Erkin Koray, Müslüm Gürses, Haluk Levent, Kazım Koyuncu, Barış Akarsu liste uzar gider... Günümüze haksızlık etme derdinde değilim ama geçmişin birikimi geçmişte bırakılamayacak kadar büyük bence. Bu birikimi bugüne yansıtanlardan bir örnekle bitireyim yoksa önünü alamayacağım :)