ERTELEMEK = TEMBELLİK 2

Geçen hafta yazmıştım. Artık bu tuvalet meselesini bitirelim değil mi? Acaba benim kadar beklediniz mi? Hissetmek anlamında soruyorum tabi!
Havalandırma boşluğundan diğer binalarda bulunan kişiler varsa ve sesimi duyarlarsa "Sesimi duyan var mı?" diye bağırıyorum! "Sesimi duyan var mı?"
Tam olarak yirmi dakika geçmişti. O daracık yerde bu dakikalar ruhuma kadar işlemişti. Etrafta dolaşacaksın bir adım atıyorsun yer bitiyor. Etrafa bakacaksın yerde Tuvalet taşı ve içinde bir delik :)
bir de ayna var arada bir kendime bakıp saçımı tarıyorum.
Tuvalet ile havalandırma boşluğu arasında alüminyumdan oluşan havalandırma menfezi bulunmaktaydı. En alt kısmında bir adet bırakılmış meyve bıçağı buldum. Sevinmiştim! Sanki dünyalar benim olmuştu! Akıllı kafam bununla kapıyı açabileceğimi düşünüyordu. Tabi daracık yerde o kadar kalırsan beyine hava gitmez. Havalandırma boşluğu olduğu halde.
En son bıçak elimde kalmıştı. Bıçak sapı ile metal kısmı birbirinden ayrıldı. Bir müddet sonra dış kapı kilidine girmeye çalışan bir anahtar sesi duydum. Aman Allah'ım! Evet evet birisi geliyordu. Kapı açıldı. ben defalarca kapıya vurdum. Kapıyı açtı eşim. Beni görünce kahkaha atmaya başladı. Tabi ben sinir küpüne bindim. Ancak düşündüm ki buraya beni hapseden tamamen kendimin ihmalkarlığıdır. Eşimin hiç bir suçu yoktur. Sonra sarıldım. Ancak o hala gülüyordu. Evet çok güldü. Ben de olsam eminim gülerdim.