Sosyal Ağların Yaşamımıza Etkisi

KAYNAK

Merhabalar,
Uzun oldu. Biliyorum. Hayat meşgaleleri diyelim. Bugün 30 yıllık hayatımın ilk gününden tutun bugünüme kadar hep yanımda olmuş aile dostumuz, anne yarım, kandan öte canım teyzem ziyaretime geldi. Selfieler havada uçuyor tabi. Muhabbet muhabbeti açtı bir ara 'Dünya ne zaman bu kadar değişti.' dedik. Hakikaten ne zaman bu kadar değişti herşey.

Hayli bir globalleştik. 'Dünya küçük bir köy artık.' diyordu lise öğretmenim ne demek istediğini kavrayamıyordum o zaman. Şimdi sorarsanız da globalleşmeyi Prenses Diana'nın son torununu tanımak, kraliyet ailesiyle aynı anda aynı sosyal ağdan fotoğraf paylaşabilmek falan tanımlarım heralde. Pehhhh!! Başka türlü tanımlayanlar buyrunuz:)

Hepimizin ellerinde aynı akıllı telefonlar, aynı ağlar! Milenyum Çağı demişlerdi. Bu çağda herşey değişecekmiş artık diye cümleler hatırlıyorum çocuk kulaklarımda. Değişti de. Peki iyi mi oldu?

Tamam kabul o eski yoksulluk günleri eski de kaldı baya çok daha iyi durumdayız milletçe. Bütün dünyadan da haberimiz var öyle değil mi?

Nerdeeee! Ne dünyadan, ne komşu ülkelerle ilişkilerimizden, ne düşman ülkelerin politikalarından, ne işgal altındaki vatan topraklarımızdan, ne müslümanlara, ne soydaşlarımıza yapılan zulümden haberimiz var. Kendimi ayırmıyorum. Başkalarının düşünceleriyle düşündüğümüzü, başkalarının bilgileriyle bildiğimizi sanıyoruz sadece. Başkaları gibi espiriler yapıyoruz. Başkaları gibi giyinmeye çalışıyoruz, başkaları gibi poz veriyoruz, başkaları gibi beğeniliyoruz, başkaları gibi bundan keyif alıyoruz. Ama tatmin derseniz işte o yok. Onun biz olmadığını biliyoruz. Sanal bir benlik yaratıp bizmişiz gibi davranınca olaylar çözülmüyor. Akıl arka planda işgüzarlığını yapıyor.
Haydaaaa! Ve başlıyoruz kendimizi aramaya. Ne spiritüel kalıyor ne ezoterik:) Düşüyoruz peşine kendimizin. Sanki kaçmış göçmüşüz de bir yere. Habire evrene enerji göndermeler falan. Radara takılacak ya benliğimiz arıyoruz işte. Duygu durum analizleri yaparken denklemdeki X'in yerine kendimizi koymadığımızdan bir türlü tek bilinmeyenli denklemi çözemiyoruz. Sonuç?

'Ben kimim?'
'Ben Kimim?'
'Ben Kimim?'
'Error!!!'

Halbu ki buradayız işte burda!

Kendimizi sanal tatminlerle fena halde mutsuz edip, tanımadığımız insanların tatil fotoğraflarına bakıp hallenirken bulmaktansa, hepimizin aynı şartlarda belki işinde, belki trafikte yada metroda, belki evinde bir dizi sorumluluğun altında ezildiğini görmeyi seçseydik keşke. Başarının artık milyonda bir vuran bir şans oyunu gibi birşey olduğunu anlayabilseydik keşke. Keşke bütün dünya birlikte aynı müziği dinliyoruz artık aynı kültürü paylaşıyoruz diyeceğimize türkülerimize tutunsaydık. Keşke vay efendim tutucular bu dizinin kalkmasını istiyormuş, biz ölümüne muhalefetiz kalkamaz diye ayaklanacağımıza aile yapımıza bizim normal dediklerimize sadakatimiz olsaydı. Keşke bu dünyaya çocuk yetiştireceğimizi daha önce idrak edebilseydik. Keşke bizi böyle evimizde soğukkanlılıkla katletmelerine izin vermeseydik.

Keşkeler bitmez.Çözüm yolunu bilsem kendi evimde yaparmıydım? Bilemiyorum. Hepimiz bağımlısı olmuşuz bu illetin. Adına popüler kültür demişiz ama aslı pompalanan kültür. Katledildik!