Ölü Ozanlar Derneği/Nancy H. Kleinbaum

  Hey Kaptan! Bizim Kaptan!  

  Sahafların tozlu raflarının arasında gezinmekten büyük bir mutluluk duyar ve zevk alırım. Kıyıda kalmış, unutulmaya yüz tutmuş kitapları bulmayı ve içlerinde ki cevheri gün yüzüne çıkarmak isterim. Ölü Ozanlar Derneği de böyle bir zamanda dolaşırken karşıma çıkan ve kitapçının da kesinlikle okumamı tavsiye ettiği bir kitaptı. Tabi ki bu tavsiyeyi geri çeviremezdim ve hemen aldım, bir nefeste okudum ve bu kitapla tanıştığıma, kitaplığımda ona yer açtığıma gerçekten çok mutlu oldum. Benim için gerçekten önemli bir eser olduğu için sizinle de paylaşmak istiyorum.

  Ölü Ozanlar Derneği, Amerikalı gazeteci ve yazar Nancy Horowitz Kleinbaum’un ilk romanıdır ve 1989 yılında yayımlanmıştır. Özgün adı “Dead Poets Society” olan eser Tom Schulman tarafından beyaz perdeye uyarlanmış ve kitaptaki Keating karakterini de Robin Williams canlandırmıştır. Türkiye de pek çok yayınevi tarafından çevirisi yapılmasına rağmen çok fazla bilinmemekte ve hak ettiği değeri göremediğini düşünmekteyim. Kitabın dili gerçekten çok sade olup her yaştan okuyucunun rahatlıkla anlayıp, yorumlayabileceği bir niteliğe sahiptir. Ayrıca içerisinde yer alan şiirler ve sözler de kitaba ayrı bir hava katmakta olup okuyucunun zevk almasını sağlamaktadır.

  Olaylar, “Gelenek”, “Onur”, “Disiplin” ve “Mükemmellik” ilkelerine sıkı sıkıya bağlı Welton Akademisi’nde geçmektedir. Okul bu ilkelerden asla taviz vermeyerek katı bir eğitim sistemi uygulamaktadır. Öğrenciler genellikle ailelerinin zoruyla bu okula gönderilmekte ve iyi bir gelecek, iyi bir kariyer yapmaları hırsıyla hayalleri, istekleri ve düşünceleri hiçe sayılmaktadır.

  Ailelerinin idealleri doğrultusunda mutsuzluğa sürüklenen öğrencilerin hayatları bir gün okullarına gelen ve aynı zamanda Welton Akademisi’nin eski mezunlarından olan Edebiyat öğretmeni Keating tarafından şekillenmeye ve değişmeye başlar. Keating o zamana kadar görünen eğitim sisteminin dışına çıkar ve öğrencilerinin dikkatini, sevgisini, saygısını ve ilgisini kazanmayı başarır. Öğrencilerine her zaman farklı bakış açılarına sahip olmayı, anı yaşamayı, kendi kaderlerini, kendi yollarını çizmelerini öğütler aynı zaman da onlara edebiyat sevgisi de aşılar. Tabi ki zaman içinde öğrencilerde oluşan değişiklikler ve öğrencilerin oluşturduğu ve Keating’in de üyesi olduğu Ölü Ozanlar Derneği okul yönetimi ve velilerin hiç hoşuna gitmez. Neil adındaki bir öğrencinin de kendi yolunu çizmeye çalışması ve ailesinin buna karşı çıkması ve Neil’in aile baskısına daha fazla dayanamayıp intihar etmesi de olayları iyice körükler. Bu olay sonrasında ise meyve veren ağacı taşlarlar misali meyve veren Keating olaylardan sorumlu tutulur ve okuldan uzaklaştırılır fakat öğrencilerde bıraktığı sevgi ve izler daimi kalır.

  Elbette ki hepimiz ilkokul ve lise çağlarından geçtik. Bu dönemlerde sayısız insanlarla karşılaştık. Bunlardan bazıları arkadaşlarımız, bazıları dostlarımız ve bazıları da bize her daim katkı sağlayan, bizim için emek sarf ederek bizi yetiştirmeye çalışan değerli öğretmenlerimizdi. Sizi derinden etkileyen, hayatınızda kılavuz edindiğiniz, unutamadığınız bir öğretmeniniz oldu mu bilemiyorum ama ben bu konuda çok şanssızım, benim böyle bir öğretmenim böyle bir kılavuzum olmadı okulda şu ana kadar. Bu kitabı okuduktan sonra işte bu eksikliği çok iyi hissettim ve keşke dedim. Keşke benimde karşıma böyle bir öğretmen çıksaymış ve bana yol gösterseymiş dedim. Belki öğrenim hayatımda böyle bir öğretmenle tanışamadım ama bu kitap ve Keating sayesinde az da olsa bu eksikliği gidermiş oldum. Size da tavsiyem bu kitabı okumanız ve kitaplığınızda saklamanız. Kitabı okuma fırsatı yakalayamasanız da en azından filmini izleyin derim.

  Yazıma kitaptan beğendiğim bir kesitle son vermek istiyorum.

 "Eğer bir şeyden eminseniz, kendinizi buna bir de başka açıdan bakmaya zorlayın; bunun yanlış ya da aptalca olduğunu bilseniz bile."