Diş ağrısı, Python ve Cem Uzan

Front-end developer olma yolunda kendime biraz yatırım yapacağımı bir süre önce yazmıştım. Bu konudaki kararlılığım Python'a olan ilgim yüzünden bir türlü başlayamadı çünkü ben o yazıyı yazdığım günden bugüne değin "acaba önden biraz, en azından temeli hakkında fikrim olacak kadar Python'a mı baksam?" diye düşünmeden edemiyordum. Ve erkek arkadaşımın "boşver ben biliyorum zaten onu, sen Front-end'e bak" ısrarlarına rağmen içimdeki sesi dinledim ve Python'a temellerini alacak kadar başlamaya karar verdim. Bir dilde uzmanlaşmak için odaklanmak ve uzun vadeli çalışmak gerektiğini biliyorum. O yüzden kendisiyle ilgili bir iddiam yok ama gene de derdimi anlatacak kadar bilmek istiyorum. Bugün de ilk adımını atıp çalışmaya başladım. İlk günün sonunda kursun %5'ini tamamlayıp, belli başlı temel komutları öğrendim. Öğrendiklerim henüz bir şeyler yapmak, örnek çalışmalar göstermek için çok uygun değil o yüzden ayrıntılı yazmıyorum ama Python'da dört işlem yapabiliyorum, belki hesap makinesi olarak kullanırım. 

Öğrendikçe buraya da yazayım, benim gibi başlangıç seviyesinde olanlar için de bir kaynak olur diyorum ama sabah ağrısıyla uyandığım dişim ve kanımda fazlasıyla dolanan ağrı kesici kimyasalları düzgün düşünmemi engelliyor. Detaylı ve derinlikli şeylerin bugünümde pek yeri yok o yüzden. Her şey biraz hayal alemindeymişim gibi. Öyle ki belki de aslında kod çalışmamışımdır hiç bugün, ya da çalıştıklarımın hiçbirini hatırlamak mümkün olmayacaktır yarın. Tüh! Bu updating variables meselesini pek sevmiştim halbuki! 

Gün içerisindeki yarı hayal yarı gerçek uğraşlarım arasında bir ara Cem Uzan'ın BBC Türkçe'deki röportajına denk geldim. Kendisini oldum olası sevmem. Ne iş adamı olarak ne siyasetçi olarak ama aşağıdaki kısa videoyu izleyince dişim ağrıdığından mıdır nedir, canı çok acıyan birini gördüm. Hem canı acıyan hem de artık kafası iyice yanmış biri. Pek çok yerinin kesildiği videonun ham görüntülerini merak ettim. Ardından da videoda üstü kapalı "gel barışalım" göndermesi yaptığı kişi ya da kişilerin kim olduğunu. Az çok biliyoruz ama bildiğimiz şeyi bile net olarak görmek isteme sendromu bu. Kendimize bile güvenimizin kalmadığı bir dünyada yaşıyoruz malum. Kendimize bile güvenemezken dişçiye nasıl güvenelim. Yok ben ağrı kesicimi alır, otururum yerimde, geçer. Korkma Cem Uzan, her can acısı elbet bir gün geçer. Kolundaki dövme de gözümden kaçmadı sanma, kafa yanıklığının resmi olmuş ama benden sana ufak bir tüyo sonsuz hayat diye bir şey yok. Bırak o işleri, bırak hırsları, bırak o kağıtları, bırak Türkiye'yi, bırak o ağrı kesiciyi. Daha fazla içmemeliyim... Pizza mı o?!

Kafa yanmaları yaşamadığınız günler yaşamanız dileğiyle...

 

cover source