Ruh acıması

Duyguları tüm vücudunda, fiziksel ve gerçek bir şekilde hissetmek insan ruhunun kendini hatırlatması gibi. Sen bunları yapıyorsun ama ben buradayım, acıyorum, gibi. İnsanın aklı fiziksel bir acı karşısında, kendini güçsüz hissedip, iyileşemeyip, kendini yiyip bitirince ruhen de etkilenmesini anlıyor, hatta ölebileceğini kabul ediyor İlyiç gibi ama ruhundaki bir yaranın kendisinin fiziksel olarak canını yakabileceğini düşünmüyor, anlatılsa idrak etmiyor, belki edebilir bilmiyorum. Bana kalırsa diye bu sözleri tamamen kendi algılarımla bitirmek istemezdim ama, bedenler sadece görsel ve var olan tek şey ruh. Bize nasıl göstermek istediğin ise sana kalmış, kaybolmayacak hep yanına kalacak, seni sen yapacak, senden çok sen olacak ruh ise yaralandığında en sinsi düşmanın, seni kendi hücrelerini sana zarar ederek yenen, bir kanser gibi, gizlice yoran, hastalatan, acıtan bir ruh.

Yanımda olan hep
Bana kalan
Sessizce bekleyen
Çocuk gülüşlerimde karanlığa saklı
Geceleri koynuma sarılan
İçimdeki yarayı tuzla yoran

Benliğimdeki asi misafir çocuğu
Kurşun asker
Ve en iyi saklambaç oynayan hep.
Ben beklemekten yorulup salçalı ekmeğimi yerken arkamdan sobeleyen beni.

Çizim bana aittir.