Countryside Lifestyle Photography Contest #1 วิถีชีวิตของคนอีสาน

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาว Steemians ทุกท่าน

สบายดี.... วันพุธที่ 6 มี.ค.62 กลับมาพบกันอีกแว้วววว.... เมื่อวานเห็นมีกิจกรรมใหม่การประกวดครั้งใหม่ของ @thaiteam เป็นการประกวดภาพถ่าย Countryside Lifestyle Photography Contest เป็นภาพถ่ายไลฟ์สไตล์ของคนชนบท หรือวิถีชีวิตชนบท ต้องไปค้นรูปในกรุสมบัติเสียแล้ว เพราะรูปปัจจุบันไม่มีเล้ย....

ช่วงที่บัวและสามีกลับไปเยี่ยมบ้านจังหวัดชัยภูมิ เมื่อประมาณ 4 ปีที่แล้ว ก็ได้เห็นวิถีชีวิตของคนอีสาน ขอเล่าย้อนไปในวัยเด็กนิดนึง ที่พูดแบบนี้เพราะบัวเกิดที่จังหวัดชัยภูมิ พออายุได้ประมาณ 4 ขวบ พ่อแม่ก็ย้ายไปอยู่จังหวัดสุโขทัย อยู่ได้เพียงปีกว่าๆ ญาติบัวโดนนักเลงเจ้าถิ่นยิงตาย ทำให้ครอบครัวเราหวาดกลัวเป็นอย่างมาก พ่อก็พาย้ายไปจังหวัดชุมพร และได้ซื้อที่ที่เป็นป่า ทำการแผ้วถางป่าเพื่อจะปลูกกาแฟ แต่ก็โชคร้ายอีกครั้ง ที่ที่พ่อซื้อมานั้นดันเป็นที่ของนายทุนที่เขาสัมปทานเพื่อปลูกปาล์ม โดยเจ้าของเก่าเอามาหลอกขายให้ หลังจากที่พ่อและชาวบ้าน แผ้วถางป่าจนโล่งเตียน เตรียมจะปลูกกาแฟ นายทุนก็เอาพวกรถแม็คโครมาขุด และไล่ชาวบ้านแถวๆ นั้น และขู่ว่าถ้าไม่ออกจากพื้นที่จะฆ่าทิ้งให้หมด ทำให้พ่อและชาวบ้านเกิดความกลัว จึงได้เหมารถและย้ายไปจังหวัดตาก อันนี้ไม่รู้ว่าทำไมถึงเลือกจังหวัดตาก พ่อและชาวบ้านที่โดนไล่ที่ก็ได้ตั้งรกรากอยู่ที่นั่นเป็นต้นมา จนกระทั่งพ่อเสียชีวิต แม่อยู่คนคงเหงา เพราะลูกๆ ไปสร้างครอบครัวที่อื่น แม่จึงย้ายกลับไปอยู่บ้านเดิมคือจังหวัดชัยภูมิ จังหวัดที่เกิดแต่ไม่คุ้ยเคย บัวจะกลับไปเยี่ยมแม่แค่ปีละครั้งหรือสองครั้งเท่านั้น ส่วนมากถ้าคิดถึงจะให้แม่มาหาที่ภูเก็ตแทน

วิถีชีวิตของชาวชนบทเป็นวิถีชีวิตที่เรียบง่าย ตื่นเช้าก็ไปทำบุญที่วัด สายหน่อยก็ออกไปทำไร่ ไถนา หรือจูงวัว ควายออกไปกินหญ้า เป็นเรื่องที่เห็นจนเจนตา ทุกครั้งที่บัวกลับบ้านที่ต่างจังหวัด

กิจวัตรประจำวันของแม่คือ ตื่นแต่เช้ามืดหุงหาอาหาร แล้วก็นำอาหารไปทำบุญตักบาตรที่วัด แม่ทำไม่เคยขาด เพราะแม่บอกว่ากลัวพ่อจะไม่ได้กินข้าว หลังจากนั้นแม่ก็จะใช้เวลาว่างจากการทำนามาทอผ้า ถ้าบัวกลับบ้านที่ต่างจังหวัด แม่ก็จะให้บัวไปวัดแทน โดยให้เหตุผลว่า บัวไม่ค่อยได้เข้าวัดทำบุญกลับมาบ้านก็อยากให้ทำบุญบ้าง พ่อจะได้ดีใจที่ลูกๆ ทำบุญไปให้ หลังจากไปทำบุญที่วัดเสร็จแล้ว ก็กินข้าวกินปลา จากนั้นแม่ก็เริ่มทอผ้าที่ทำค้างไว้ยังไม่เสร็จ ถ้าช่วงไหนที่เลี้ยงม่อนเลี้ยงไหม บัวก็ต้องไปช่วยแม่เก็บใบหม่อนจากสวนมาให้หนอนไหมกิน

กง

กง เป็นอุปกรณ์สำหรับคลี่เส้นด้ายเพื่อให้ง่ายต่อการนำมาปั่นใส่หลอด

ใน

ใน เป็นเครื่องมือสำหรับกรอด้ายเข้าหลอดด้าย ก่อนที่จะนำไปใส่กระสวย ต้องนำไปใช้ร่วมกับระวิง มีลักษณะกงล้อด้านหนึ่งเป็นกงล้อขนาดใหญ่มีเพลาหมุนด้าย มีสายพานต่อไปยังท่อเล็กๆ ที่ปลายอีกข้างหนึ่ง

แม่ค้าเอาพวกหม้อ ไห ซึ้ง หรือกระติกน้ำไปแลกเศษไหมตามบ้านชาวบ้านที่เลี้ยงไหมขาย ซึ่งขี้ไหมจะเป็นเส้นไหมที่ไม่สวยและขายไม่ค่อยได้ราคา แม่จะเก็บไว้แลกพวกหม้อ ไห ซึ้ง หรือกระติกน้ำ ซึ่งตอนเน้.... ที่บ้านมีทั้งหม้อ ไห ซึ้ง และกระติกน้ำเต็มบ้านไปหมด เรียกได้ว่าไม่ต้องเสียเงินซื้อข้าวของเครื่องใช้พวกนี้เลย เอาขี้ไหมแลกแทนเงิน

กี่ หรือ หูกทอผ้า

อันเน้.... แม่ทอผ้าถุง ถ้าทอเสร็จแล้วจะได้ผ้าถุงประมาณ 10 กว่าผืน แม่ใช้เวลาทอหลายเดือนค่ะ เพราะว่าทอเฉพาะเวลาว่าง วันไหนไม่ว่างก็ปล่อยไว้ยังงี้ค่ะ

วิถีชีวิตแบบนี้อาจจะไม่มีให้เห็นมากนักในวันข้างถ้าไม่มีการสืบทอดของลูกๆ หลานๆ หวังว่าจะมีการสืบทอดและส่งต่อภูมิปัญญาท้องถิ่นแบบนี้ไปชั่วลูกชั่วหลาน

เมื่อก่อนตอนที่บัวเป็นเด็ก พอหมดฤดูเก็บเกี่ยวแล้ว แม่ก็จะทำผ้าห่มนวมไว้ใช้ในฤดูหนาวบ้าง ทอเสื่อบ้าง ซึ่งเราเป็นเด็กก็ไม่เข้าใจไงว่าจะทำไปทำไม ซื้อเอาง่ายกว่า เรื่องของเรื่องคือขี้เกียจค่ะ คือถ้าแม่ทำผ้าห่มนวมบัวกับน้องก็ต้องอยู่ช่วยขึงด้ายเป็นตาข่ายไว้กับตะปู จริงๆ ก็ต้องช่วยทุกขั้นตอนที่ทำนั่นแหล่ะค่ะ แล้วทีนี้ก็ออกไปเล่นกับเพื่อนๆ ไม่ได้ ตอนเป็นเด็กแม่สอนให้ทำทุกอย่างเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นทอผ้า ทอเสื่อ ทำผ้าห่มนวม แต่ตอนนี้ลืมหมดแล้ว เพราะว่าไม่ได้ทำนานแล้ว

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กันเสมอมา
แล้วเจอกันโพสต์หน้าจ้า เลิฟนะยู้วววว....