Kendine ait bir fikrin yoksa başka birine ait bir fikri üzerine geçirip "ait" olabilirsin ki bu dünyanın en güvenli şeyidir. Hele ki kendine ait bir fikir üretemiyorsan. Fikri olmayanı da en kolay içinde fikir olmayan direkt anlatımlarla çekersin. Hem hayatta, hem harekette, hem siyasette, hem de reklamda. Zekice, yaratıcılık içeren yazılar, kampanyalar ya da insanlar vs harekete geçirmez bu insanları. Düz anlatım ister, kendi başına karar almak istemez onun için en uygununu düşünen bir "ana" ya da "baba" karakteri olsun, onun söylediklerini yapsın ister. Çoğu zaten çocukluğundan gelen "değersizlik" "ilgisizlik" ve "sevgisizlik" ile büyümüşlerdir ve farkında olmadıkları boşlukları vardır içlerinde. Yani o gördüğün içerikler, reklamlar çok temel bir psikolojik nedenden öyle. Ve bu ikili bir döngü gibidir, iki taraf da birbirini besleyerek büyür. Mesele siyasi değildir, psikolojidir aslında. O psikolojiyi besleyen kimse o yürür, hayatta da siyasette de reklamda da. Daha uzun uzun yazabilirim ama özeti bu.

Şunu da eklemek istedim niyeyse ;)