Ne Dünyaya ismini bırakmak istemeli insan, ne de iyi şeyler bırakmak.
İyi insan olmaya da çalışmamalı.
Önce vicdanen ve mantıken özgür olmalı insan.
Vicdanını özgür tutmaya çalışan insan, zaten bırakacaktır Dünyaya ismini yahut iyi şeyleri
Vicdanı özgürken olur insan iyi insan.
Bunları düşünmeden, hedeflemeden sadece vicdani özgürlük peşinde koşmalı insan.
Vicdanını esir alan her bir şey zaten kendisinin tasvip etmediği şeylerdir insanın.
Biliyorum elde değil, insanız ve iyi olmayı isteriz. Ama kanalize olmadan, hayatıgereğince yaşayarak, vicdanlarımızı özgür tutmaya çalışmalıyız.
Peki ya vicdansızlara ne demeli?
Dur demeli
Ama nasıl demeli
Hangi dilden anlıyorsa demeli
Biz anlamıyorsak o dilden
Sabretmeli
Vicdansızlara her zaman Dur demeli
Dur denmedikçe vicdanlarını bulmaları zorlaşacak
Gri bir renktir, Beyaz da bir renktir. Gri seven Beyazı da sevecektir. Gandalf her iki renkle de Gandalftır. Ama siyah da olsaydı Gandalf, yine Gandalf olacaktı. Renkleri ayırmasaydı keşke Tolkien. Beyazı Gri'den üstün tutmasaydı keşke. Gri güzeldir, gri doğaldır, beyaz da öyle, siyah da.
Önce teşekkür ederim üstad, bu güzel yazınızı yorum olarak bırakma inceliğinizden dolayı.
Gerçekten iyi olan insan, bunu özel bir çaba sarfetmeksizin yapan insan mıdır bilmiyorum. Ama doğru diyorsunuz. İnsan iyiliği kimi zaman refleks olarak, kimi zamansa bütün dış etkenlerden bağımsız, istediği için yaptığında gerçekten yapmış oluyor.
Elinize sağlık. Gandalf her zaman Gandaf aslında ve gri de olsa beyaz da olsa içindeki iyilik değişmiyor. Beyaz olmak için güçlü bir iyilik yapıyor ve artık iyilikleri daha kolay yapabileceği bir güce erişiyor. Çok iyi örnekle özetlemişsiniz.